کد مطلب:171870 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249
بر مزار رسول خدا
ان لك فی الجنة درجات لن تنالها الا بالشهادة. [1] .
بطور یقین در بهشت برای تو (امام حسین علیه السلام) درجاتی است كه جز به شهادت به آن نائل نمی شوی.
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم
ولید عصر فردای آن واقعه در دارالاماره، عده ای را سوی امام حسین علیه السلام جهت بیعت فرستاد و حضرت فرمود:
تا فردا صبر كنید تا ببینم چه می شود.
شب شد و امام حسین علیه السلام بر مزار رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم رفت و پس از دو ركعت نماز با خدای خویش راز و نیاز كرد و فرمود:
بارالها! این قبر پیغمبرت، محمد صلی الله علیه و آله و سلم، است و من فرزند دختر محمدم صلی الله علیه و آله و سلم و تو آنچه را بر من پیش آمده می دانی؛ خدایا! به یقین من امور نیك و پسندیده را دوست داشته و امور ناپسند و زشت را ناروا می شمارم؛ ای صاحب جلال و كرامت! به حق این مزار و آنكس كه در آنست، آنچه را برای من برگزینی، خشنودم.
سپس حضرت شروع به گریه كرد و نزدیكی صبح لحظه ای به خواب رفت و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را در میان فرشتگان دید كه او را به سینه مباركش چسباند و بین دو چشمش را بوسید و فرمود:
فرزندم! ای حسین! بزودی ترا در كربلا كشته و سر بریده با لب تشنه خواهم دید؛ خداوند شفاعت مرا شامل ایشان نكرده و راه گریزی از دست پروردگار متعال نخواهند داشت؛ ای محبوب من! ای حسین! پدر و مادرت و برادرت نزد من آمده و اكنون مشتاق دیدار تواند؛ بطور یقین در بهشت درجاتی برای تو است كه جز با شهادت به آن نائل نمی شوی. [2] .
بطور یقین در بهشت برای تو (امام حسین علیه السلام) درجاتی است كه جز به شهادت به آن نائل نمی شوی.
رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم
ولید عصر فردای آن واقعه در دارالاماره، عده ای را سوی امام حسین علیه السلام جهت بیعت فرستاد و حضرت فرمود:
تا فردا صبر كنید تا ببینم چه می شود.
شب شد و امام حسین علیه السلام بر مزار رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم رفت و پس از دو ركعت نماز با خدای خویش راز و نیاز كرد و فرمود:
بارالها! این قبر پیغمبرت، محمد صلی الله علیه و آله و سلم، است و من فرزند دختر محمدم صلی الله علیه و آله و سلم و تو آنچه را بر من پیش آمده می دانی؛ خدایا! به یقین من امور نیك و پسندیده را دوست داشته و امور ناپسند و زشت را ناروا می شمارم؛ ای صاحب جلال و كرامت! به حق این مزار و آنكس كه در آنست، آنچه را برای من برگزینی، خشنودم.
سپس حضرت شروع به گریه كرد و نزدیكی صبح لحظه ای به خواب رفت و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را در میان فرشتگان دید كه او را به سینه مباركش چسباند و بین دو چشمش را بوسید و فرمود:
فرزندم! ای حسین! بزودی ترا در كربلا كشته و سر بریده با لب تشنه خواهم دید؛ خداوند شفاعت مرا شامل ایشان نكرده و راه گریزی از دست پروردگار متعال نخواهند داشت؛ ای محبوب من! ای حسین! پدر و مادرت و برادرت نزد من آمده و اكنون مشتاق دیدار تواند؛ بطور یقین در بهشت درجاتی برای تو است كه جز با شهادت به آن نائل نمی شوی. [2] .
[1] بحار الانوار 44/313.
[2] بحار الانوار 44/328 و مقتل المقرم /147.